012 surah
ھي سورة مَکِّیَّۃٌ آھي . ھِن ۾ 111 آيتون ۽ 12 رڪوع آھن
فُيُوضُ الفُرقان
مُترجم: پِير محمد ڪرم اللہ الاھي (دلبر سائين)
الۗرٰ ۣ تِلْكَ اٰيٰتُ الْكِتٰبِ الْمُبِيْنِ 1ۣ
الف لام را. هي روشن ڪتاب جون آيتون آهن.
— پِير محمد ڪرم اللہ الاھي (دلبر سائين)اِنَّآ اَنْزَلْنٰهُ قُرْءٰنًا عَرَبِيًّا لَّعَلَّكُمْ تَعْقِلُوْنَ 2
بيشڪ اسان هن کي قرآن بنائي عربيءَ ۾ لاٿو آهي ته جيئن توهان سمجهو.
— پِير محمد ڪرم اللہ الاھي (دلبر سائين)نَـحْنُ نَقُصُّ عَلَيْكَ اَحْسَنَ الْقَصَصِ بِـمَآ اَوْحَيْنَآ اِلَيْكَ ھٰذَا الْقُرْاٰنَ ڰ وَاِنْ كُنْتَ مِنْ قَبْلِهٖ لَمِنَ الْغٰفِلِيْنَ 3
(اي نبي!) اسان تو کي هڪ تمام سهڻو قصو ٻڌايون ٿا هن قرآن جي ذريعي جيڪو اسان تو ڏي وحي ڪيو آهي ۽ توڙي جو هن کان اڳ تون (هن واقعي کان) بي خبرن مان هئين.
— پِير محمد ڪرم اللہ الاھي (دلبر سائين)اِذْ قَالَ يُوْسُفُ لِاَبِيْهِ يٰٓاَبَتِ اِنِّىْ رَاَيْتُ اَحَدَ عَشَرَ كَوْكَبًا وَّالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ رَاَيْتُهُمْ لِيْ سٰجِدِيْنَ 4
(ان وقت جي ڳالهه آهي) جڏهن يوسف پنهنجي پيءُ کي چيو: ”اي بابا مون (سپني) ۾ يارهن ستارا ۽ سج ۽ چنڊ ڏٺا آهن انهن کي ڏسان ٿو ته مون کي سجدو ڪندڙ آهن“.
— پِير محمد ڪرم اللہ الاھي (دلبر سائين)قَالَ يٰبُنَيَّ لَا تَقْصُصْ رُءْيَاكَ عَلٰٓي اِخْوَتِكَ فَيَكِيْدُوْا لَكَ كَيْدًا ۭ اِنَّ الشَّيْطٰنَ لِلْاِنْسَانِ عَدُوٌّ مُّبِيْنٌ 5
چيائين: ”اي منهنجا ٻچڙا! پنهنجو اِهو خواب ڀائرن سان بيان نه ڪجانءِ نه ته توسان فريب ڪاري ڪندا. بيشڪ شيطان انسان جو چِٽو دشمن آهي.
— پِير محمد ڪرم اللہ الاھي (دلبر سائين)وَكَذٰلِكَ يَجْتَبِيْكَ رَبُّكَ وَيُعَلِّمُكَ مِنْ تَاْوِيْلِ الْاَحَادِيْثِ وَيُـــتِمُّ نِعْمَتَهٗ عَلَيْكَ وَعَلٰٓي اٰلِ يَعْقُوْبَ كَـمَآ اَتَمَّــهَا عَلٰٓي اَبَوَيْكَ مِنْ قَبْلُ اِبْرٰهِيْمَ وَاِسْـحٰقَ ۭ اِنَّ رَبَّكَ عَلِيْمٌ حَكِيْمٌ 6ۧ
۽ اهڙي طرح (ٿيندو جيئن تو خواب ڏٺو آهي) تنهنجو پالڻهار توکي چونڊيندو ۽ توکي ڳالهين جو مطلب (يعني خوابن جي تعبير جو علم) سيکاريندو ۽ تو تي ۽ يعقوب جي اولاد تي پنهنجي نعمت پوري ڪندو جيئن هن کان اڳ تنهنجي ٻنهين پيئرن (يعني ڏاڏي ۽ پڙ ڏاڏي) ابراهيم ۽ اسحاق تي ان کي پورو ڪيو هئائين. بيشڪ تنهنجو پالڻهار ڄاڻندڙ حڪمت وارو آهي“.
— پِير محمد ڪرم اللہ الاھي (دلبر سائين)لَقَدْ كَانَ فِيْ يُوْسُفَ وَاِخْوَتِهٖٓ اٰيٰتٌ لِّلسَّاۗىِٕلِيْنَ 7
بيشڪ يوسف ۽ ان جي ڀائرن (جي قصي) ۾ پڇڻ وارن لاءِ نشانيون آهن.
— پِير محمد ڪرم اللہ الاھي (دلبر سائين)اِذْ قَالُوْا لَيُوْسُفُ وَاَخُوْهُ اَحَبُّ اِلٰٓي اَبِيْنَا مِنَّا وَنَـحْنُ عُصْبَةٌ ۭ اِنَّ اَبَانَا لَفِيْ ضَلٰلٍ مُّبِيْنِ ښ 8
(قصي جي شروعات هيئن آهي جو) جڏهن (ڀائرن پاڻ ۾) چيو ته: ”واقعي يوسف ۽ ان جو ڀاءُ اسان جي پيءُ کي اسان کان وڌيڪ پيارا آهن حالانڪه اسان (ڏهه ڄڻا) طاقتور جماعت آهيون. بيشڪ اسان جو پيءُ پڌري ڀُل ۾ (يعني گهڻي محبت ۾ گم) آهي.
— پِير محمد ڪرم اللہ الاھي (دلبر سائين)ۨاقْــتُلُوْا يُوْسُفَ اَوِ اطْرَحُوْهُ اَرْضًا يَّخْلُ لَكُمْ وَجْهُ اَبِيْكُمْ وَتَكُوْنُوْا مِنْۢ بَعْدِهٖ قَوْمًا صٰلِحِيْنَ 9
يوسف کي قتل ڪيو يا ڪنهن (نامعلوم) زمين ۾ ڦٽي ڪري اچو ته توهان جي پيءُ جو توجهه توهان ڏانهن ئي ٿئي ۽ ان کان پوءِ اوهان صالحن جي جماعت ٿي وڃجو“.
— پِير محمد ڪرم اللہ الاھي (دلبر سائين)قَالَ قَاۗىِٕلٌ مِّنْهُمْ لَا تَـقْتُلُوْا يُوْسُفَ وَاَلْقُوْهُ فِيْ غَيٰبَتِ الْجُبِّ يَلْتَقِطْهُ بَعْضُ السَّـيَّارَةِ اِنْ كُنْتُمْ فٰعِلِيْنَ 10
انهن مان هڪ چوندڙ چيو ته: ”يوسف کي قتل نه ڪيو ۽ ان کي ڪنهن اونداهي کوهه جي تري ۾ اڇلايو ته کيس ڪو (ايندڙ ويندڙ) قافلو کڻي ويندو. اگر اوهان ڪجهه ڪرڻ وارا آهيو“. (ته ائين ڪيو).
— پِير محمد ڪرم اللہ الاھي (دلبر سائين)قَالُوْا يٰٓاَبَانَا مَالَكَ لَا تَاْمَنَّا عَلٰي يُوْسُفَ وَاِنَّا لَهٗ لَنٰصِحُوْنَ 11
چيائون: ”اي اسان جا پيءُ تو کي ڇا ٿيو آهي؟ جو تون يوسف جي باري ۾ اسان تي اعتبار نه ٿو ڪرين حالانڪه پڪ سان اسان سندس خير خواه آهيون.
— پِير محمد ڪرم اللہ الاھي (دلبر سائين)اَرْسِلْهُ مَعَنَا غَدًا يَّرْتَعْ وَيَلْعَبْ وَاِنَّا لَهٗ لَحٰفِظُوْنَ 12
سڀاڻي ان کي اسان سان گڏ موڪل ته خوب کائي ۽ کيڏي ۽ بيشڪ اسان سندس حفاظت ڪرڻ وارا آهيون“.
— پِير محمد ڪرم اللہ الاھي (دلبر سائين)قَالَ اِنِّىْ لَيَحْزُنُنِيْٓ اَنْ تَذْهَبُوْا بِهٖ وَاَخَافُ اَنْ يَّاْكُلَهُ الذِّئْبُ وَاَنْتُمْ عَنْهُ غٰفِلُوْنَ 13
چيائين: ”مون کي اِها ڳالهه غمناڪ بنائي ٿي ته اوهان ان کي وٺي وڃو ۽ آءٌ ڊڄان ٿو ته متان ان کي بگهڙ کائي وڃي ۽ اوهان ان کان بي خبر هجو“.
— پِير محمد ڪرم اللہ الاھي (دلبر سائين)قَالُوْا لَىِٕنْ اَكَلَهُ الذِّئْبُ وَنَـحْنُ عُصْبَةٌ اِنَّآ اِذًا لَّخٰسِرُوْنَ 14
چيائون: ”جيڪڏهن ان کي بگهڙ کائي ۽ اسان مضبوط جماعت به (موجود) هجون ته بيشڪ اسان ان وقت نقصان وارا آهيون“.
— پِير محمد ڪرم اللہ الاھي (دلبر سائين)فَلَمَّا ذَهَبُوْا بِهٖ وَاَجْمَعُوْٓا اَنْ يَّجْعَلُوْهُ فِيْ غَيٰبَتِ الْجُبِّ ۚ وَاَوْحَيْنَآ اِلَيْهِ لَتُنَبِّئَنَّهُمْ بِاَمْرِهِمْ ھٰذَا وَهُمْ لَا يَشْعُرُوْنَ 15
پوءِ جڏهن کيس وٺي ويا ۽ متفق ٿيا ته ان کي اونداهي کوهه جي تري ۾ اڇلائن. ۽ اسان ان ڏانهن وحي ڪئي ته (هڪ وقت ايندو جو) تون انهن کي سندن هن ڪم جي خبر ڏيندين ۽ اُهي ان (ڪم جي نتيجن )کي نه ٿا ڄاڻن“.
— پِير محمد ڪرم اللہ الاھي (دلبر سائين)وَجَاۗءُوْٓا اَبَاهُمْ عِشَاۗءً يَّبْكُوْنَ ۭ16
۽ پنهنجي پيءُ وٽ رات جو (ڪوڙ جو) روئندا آيا.
— پِير محمد ڪرم اللہ الاھي (دلبر سائين)قَالُوْا يٰٓاَبَانَآ اِنَّا ذَهَبْنَا نَسْتَبِقُ وَتَرَكْنَا يُوْسُفَ عِنْدَ مَتَاعِنَا فَاَكَلَهُ الذِّئْبُ ۚ وَمَآ اَنْتَ بِـمُؤْمِنٍ لَّنَا وَلَوْ كُنَّا صٰدِقِيْنَ 17
چيائون: ”اي اسان جا پيءُ! اسان ڊوڙ ۾ مقابلو ڪرڻ وياسين ۽ اسان يوسف کي پنهنجي سامان وٽ ڇڏيو پوءِ کيس بگهڙ کائي ويو. ۽ تون اسان تي يقين ڪونه ڪندين توڙي جو اسان سچا هجون“.
— پِير محمد ڪرم اللہ الاھي (دلبر سائين)وَجَاۗءُوْ عَلٰي قَمِيْصِهٖ بِدَمٍ كَذِبٍ ۭ قَالَ بَلْ سَوَّلَتْ لَكُمْ اَنْفُسُكُمْ اَمْرًا ۭ فَصَبْرٌ جَمِيْلٌ ۭ وَاللّٰهُ الْمُسْتَعَانُ عَلٰي مَا تَصِفُوْنَ 18
۽ ان جي قميص تي ڪوڙو رت لڳائي کڻي آيا. (يعقوب) چيو: ”بلڪه اوهان جي نفسن اوهان لاءِ (هن من گھڙت) ڳالهه کي آسان ۽ خوش نُما بنايو آهي. پوءِ صبر ڀلو آهي. ۽ الله کان مدد گهران ٿو ان تي جيڪي اوهان بيان ڪيو ٿا“.
— پِير محمد ڪرم اللہ الاھي (دلبر سائين)وَجَاۗءَتْ سَيَّارَةٌ فَاَرْسَلُوْا وَارِدَهُمْ فَاَدْلٰى دَلْوَهٗ ۭ قَالَ يٰبُشْرٰي ھٰذَا غُلٰمٌ ۭ وَاَسَرُّوْهُ بِضَاعَةً ۭ وَاللّٰهُ عَلِيْمٌۢ بِـمَا يَعْمَلُوْنَ 19
۽ هڪ قافلو آيو پوءِ انهن پنهنجي پاڻي ڀرڻ واري کي موڪليو سو ان پنهنجو ڏول لڙڪايو. (يوسف کي ڏسي)چيائين: ”واهه خوشخبري جي ڳالهه آهي! هي هڪ نينگرو آهي.“ ۽ ان کي تجارت جو قيمتي سامان سمجهي لڪايائون. ۽ الله ڄاڻندڙ آهي جيڪي ڪم اُهي ڪري رهيا هئا.
— پِير محمد ڪرم اللہ الاھي (دلبر سائين)وَشَرَوْهُ بِثَمَنٍۢ بَخْسٍ دَرَاهِمَ مَعْدُوْدَةٍ ۚ وَكَانُوْا فِيْهِ مِنَ الزَّاهِدِيْنَ ۧ20
۽ (ڀائرن) کيس گهٽ قيمت تي چند درهمن جي عيوض وِڪيو ۽ اُهي ان (يوسف) جي باري ۾ بي رغبت هئا.
— پِير محمد ڪرم اللہ الاھي (دلبر سائين)